Üşüyorum...
İçimdeki hasret bile ısıtmıyor beni
Demek ki bu kadar hasret de yetmiyor
Ne ısıtmaya, ne kavuşmaya...

Ben hiç Ferhat olmadım oysa sana
Ve delemediğim dağlar alaylı tebessümle
Üşütüyor sessiz ve soluk bedenimi
Ömrün 9 yılı onu sevmekle geçti diyorum bende dağlara,
Ve henüz yirmibirimdeyim

Çarşambayıda sel götürüyor
Üstelik sevilmeden bile...
Eller alıyor,
Ellerimse koynumda ağlıyor...

Arada sırada...
Yanağımda soğuk ıslaklıklar hissediyorum
Meğer ahmak ıslatanın işiymiş...
Çünkü ben ağlamıyorum!

Biliyorum canım,
Kavuşmak artık hayal bile olamaz..
Geriye sadece yakan, kavuran..
Ama herşeye rağmen ayakta tutan!
Aşk kalır...!
Gerçek aşık, aşık olmakla
Aşık olduğuna en büyük fedakarlığı yapmıştır...
Ölümse tek çıkar yomuş gibi...
El eder pencerenden...

Oy Ver :