Yine kördüğüm bir akşam üstü...
Yavaş yavaş zulasından çalarken ömrüm
Koyu gri caddelerin,
Hüzünbaz sokaklarında ömrümü gördüm...

Sonra birden!
Kulağımı kestiğinde o acı poyraz...
Durdum!
Korktum...
Kendime sordum..

Hep böyle umarsız tipilerin al ayazındamı geçti,
Hercai serseri ömrüm?
Damla damla, yudum yudum...

Karanlık akşamların,
Karamsar kucağındamı kendimi buldum?

Ahhh!...
Nerdeydim ben?
Nerdeydi
Sevda?
Menzil?
Nerdeydi yurdum?
Hep sonu gelmez yolların
Hüzün dolu yarınlarınamı hayaller kurdum?

Tanrı bensizdi;
Bense hep kördüm...
Bir tek,
Ama
Birtek seni gördüm!

Bu olmaz olası beni,
Sana bağladım, sana vurdum..

Şimdi her yanım hüzün...

Ve şuramda...
Umudumu verdiğim,
Hayallerimi yaktığım gönül sızın...

Ve yine aklımda!
Kapıyı çarpıp giderken söylediğin son sözün..
Ama unutmadım,
Hiç
Unutulmadın!

Bağrımdaydı
Adına hasret sevda közün..
Belkide hayata dair tekşeydi,
Aklımdaydı,
O masumane, melek yüzün...

Yine geç oldu saat...
Kaldırımlarım beni bekler..
Ha birde gitmeden!
Bil bendeki sırrını;
Bu evren nefes almaz,
Evrende kimse kalmaz!
Yüreğim seni saklar...
Yürek saklarda saklamasına;
Bu beden ne kadar bekler?

Ne kadar?....

....:::İbrahim Gökhan DOĞAN:::...

Oy Ver :