Devriyeler gezerken arka sokaklarda;
Ben kendimden bi haber,
eskimiş ayakkabılarımdan süzülen suların verdiği sızıyla dolaşıyorum,
yüreksiz yüreğindeki yerim gibi bomboş yollarda...
Ve gâh ağlıyorum,
gâh küfrediyorum.
İçimde yaşattığım seni bulamayınca yanımda...
Lanet ediyorum zavallı hayata...
Ve yine devriyeler gezerken arka sokaklarda;

Yorgun ayak bileklerimin üstündeki bu sensiz,
işe yaramaz beden,
sensizliğin içindeki o arabeski muammada çırpınmakta...
Kar yerine kan yağıyor sanki,
seni beklediğim bu sisli ve yüreğimi acıtan,
karanlık sokak aralarına...
Ve hep nedense devriyeler gezerken arka sokaklarda;
Şöyle bian durup düşünürüm seni...
Bedenime çıldırtan o hazzı veren bedenini...
Nefesini...
Ve aklıma mühürcesine kazıdığım dudaklarının resmini...
Lanet olsun!!
İsyan ediyorum,
kahrediyorum ve istemiyorum tanrının o bahtsız evrenini...

(Şair)
Ve yine devriyeler gezerken arka sokaklarda;
Nerden bilebilirlerdiki bu gencin ruhunu terketmiş bedenini bulabileceklerini isyankar akşamlarda....
Ve yine o gencin sevmediği hüzün dolu bir akşam üstü...
Devriyeler gezerken arka sokaklarda;
Bir daha bulamayacaklar karamsar gecelerin tek dostu olduğu o genci yine o karamsar gecelerin soluksuz sabahında...
Çünkü artık o hayattaki ikinci dostu;
Sonsuz ızdıraplarının sona erdiği sevdiğinin yanında... ..:::İ. Gökhan DOĞAN:::..

Oy Ver :