Pusu kurmuş yorgun yalnızlıklarım..
Ve düşmemi bekliyor elinde bir mavzer,
Umut çığlıklarımın beni yaşattığı
O soğuk kentin adressiz yollarına...
Oysa ben zaten;
Şarjörüne hasret sürmüşüm,
Ağladığım gecelerin kadehlerine...
Ve binlerce kez yağmalanmışım,
Mülteci rüyalarımda...
Çekip sıksa nolur?
Sebepsiz,
Nedensiz,
içime çektiğim nefesimin karşılığı,
siyah-beyaz umutsuz yarınlarıma...

Ve yine zaten yemişim müebbetini sevdiğimden,
Alın yazımdan gözlerine çaktığı asi bakışlarında...
Yaşamışım o keskin soğuğu,
Yüreğinin demir parmaklıkları arasında...
Cehennem narında...
Kavrulurcasına yanmışım,
Kurşun gibi ağır havanın,
O amansız ölüm soğuğunda...
Üşümüşüm ılık gözyaşlarını akıttığı Haziran sıcağında...
Ama ha dese bulacak kendini bu serseri yürek!
Şiir akşamlarının,
O tarifsiz hazzını yaşatan kırmızı yağmurlarda...
Ve eğer yaşarsa bu sevdalı yürek;
Şiir tadında,
hayat adında,
O oyunda bir defada olsa;
Allah´´ına kadar söz sana,
Bir şiir daha dökülecek bu kez mavisi bol ama!
Kalbimden dudaklarıma...
Senin için...
Sevinecek,
Anlam bulamayıp atılacak kağıtlardan biri daha,
Dünyaya anlatamadığım,
Ama benimde bedenimde eserken korku dolu sert rüzgarlar,
Anlayamadığım sevdanla...
Tercüman olacak belkide,
Bir sevdalı yüreğin daha utangaç duygularına...
Hadi o zaman!
Korkma!
Gel yanıma!
Bitti artık,
Bulmaya gidiyorum kendimi sürgün yolladığım,
Kuş konmaz kervan geçmez,
Kaybolan,
Eskimeye yüz tutmuş milyonlarca sevdalının,
Umutsuz gözyaşlarından sel olmuş sevda ocağına...
Yaşa sende bundan böyle,
Herkesin yaşadığı mutluluğu,
Demir parmaklıklarının arasındaki bu zavallı mahkumla...
Hadi!....
Ama hayır!
Asla nefes alma!
Sadece yaşa benim yaşamaya hasret kaldığım,
Seninse hayatında tek hasret kalmanı istediğim yazı,
YAZ GİBİ YAZ SICAĞINDA!!!....


....:::İbrahim Gökhan DOĞAN:::...

Oy Ver :