Gittin gideli;
Her Eylül yağmurunda,
İsmini fısıldıyor kum taneleri ve yıldızlar...
Adını çağrıştırıyor,
İsmini bile bilmediğim boş bakışlı,
Yalnız insanlar...
Soğuk duvarları anımsatan yüzlerindeki,
Tek kıvılcım dahi sen olmuş bana bakar!!...

Gittin gideli;
Hatıraların hep gözlerini hep kokunu sayıklar..
Bilmem ki nerden gelir,
Nereye gider bana böylesi garip, muammalı duygular...

Ve gittin gideli;
Ellerim bomboş,
Yüreğimde tarifsiz acılarının bıraktığı korku dolu çığlıklar...
Devlet resmiyetine bürünmüş her karamsar bakışım,
Seni bende bulurda,
Beni sende sanar!...
Beraber bakarken yıldızlara bir gece yarısı,
Rüzgarın kemanını çaldığı o tarifsiz sonbahar,
Bana seni sorar...
Artık dönmelisin ay ışığım,
Bu hasret bizi bizden koparmaz bizi mahşere dek,
Ölene dek hep yorar...

Gittin gideli;
Bu ruh sevdanın esaretinde sonsuz müebbetini yaşar...
Cezaysa ceza,
Ölümse ölüm yeterki dön,
Bu sevda vadisinin adını yalnızlık rıhtımına bırakmadan yar!!...
Bu kalp seninle atar,
Bu şehir seninle yaşar,
Seninle güler güneş,
Seninle gelir bahar...

Ve gittin gideli;
Bu beden bu cana artık çok ama çok ağar...
Gittiğinden beri,
Yüreğimi,
Sevdamı,
Umutlarımı,
Uçurumlara verdiğinden beri gözlerim görmüyor inan,
Kulaklarımsa sevda kokan cümlelere artık sağar!!...

Sen gittin;
Ve hayatın kuytusunda yaşamaktansa bende gidiyorum ay ışığım,
Düşler ülkesinin masmavi yollarına...
Belki orda ellerimi tutmak isteyen ellerin var...

Ama şunuda unutma ayışığım!

BU SEVDA,
NE HAYATA,
NE ÖLÜME NEDE KAİNATA SIĞAR!!!...

...:::İbrahim Gökhan DOĞAN:::...

Oy Ver :