günesi düsürdüm elimden
nehir,
kalin, gür
gördüm götürürken

agaç gövdelerinin üzerinden
hafif suretini
odunlara takilip yil yil yirtilan ufuk gözlerinde
kursuni bir çizgi

günesi düsürdüm elimden
uzak bir dag arkasindan batiyor simdi
denize gayret

misil misil bir sabahi düsürdüm
ellerim karanlik, hayret

sarkti görmeye
bir defa daha olsun atlayisini o baligin
ama düsüncesi agir
önü zifiri

yuvarlandi yüksekten
yeniden
tutunacak

nergis betona çaldi bu sefer
yineden

ne koku, ne çiçek suretinde dönebildi ölümden
belki beton
belki ayna
kabul edecek
çok geçmeden

griye karilan nergis
yüzü bir kireç kuyusunda yanarken
günesi düsürdüm
bir issizlik yalazlandi önümde birden
tenim gitgide açilmaya basladi
atesten, isten
sensiz,
sökülen
açik, renksiz geceden

günesi düsürdüm elimden

Oy Ver :