hergün birkez daha ölümlüyüm
sönmekte bir bir ömrümün kandilleri
ey ekim, yazgımın kara imzası, kederlerin
ödevim bitti benim, bekleyenim yok
tanınan yüzlerimde yandı ayazlarda
kışların bağımsızlığında, kar tanelerinin
oyalanmaya vakit bulamam aşkta bile
çünkü hep terkin eşiğinde yüreğim
yorgun atlarımın hepsi yılkı
yüreğim yılkı sonsuza değin
eskimiş tüllerin ardında yüzüm
mahalli bir oyunun aksak ayaklarında
izlenebililirim ancak
bir mezar kuşunun, belki bir ebabilin
ötüşünde gizilidir sesim
kanım kulluğun hazzıyla böyle
yüreğimde çiçek yaraları, yüzümde
hergün biraz daha eskiye mahçup
verilmiş borç sözlerin ezikliğindeyim
ey karanlık artık beni tanı
yenildim, dişlerine göre değilim savaşcıların
giydiğim her zırh parçalandı kağıtlar gibi
büküldü bileğim girdiğim her savaşta
onursuz bir yaşamak olur sonrası
ey karanlık artık beni tanı
her yakarışım anlatılacak çocuklarıma
utancım aşındırıyor yiğitliğimi
utancım aşındırıyor yiğitliğimi
yitik bir kahraman olarak yaşamaktansa
senin bahçende bir bahçevan olmak daha iyi
pençelerimden siliyorum işte kan izlerini
ey karanlık artık beni tanı
bir mazeret buldum aciz ilahlarıma
şehadet parmağım havada Onun yanındayım
hep yakınım sana ey Mim, inancım bütün
sözlerim aklımda, ölümün farkındayım
tanınan yüzüm yandı ayazlarda
"Maliki yevmiddin..."

1982

Oy Ver :