yaşanırken sevdalar
yaprak yaprak dallarda pırıltılar
hazan mevsimini kovuyor
kederli tutkun yalnızlıklar
geçiyor da geçiyor sevdalı içler
yılan ayaklarından
o muhteşem karanlığa vuruyor yüzleri
mavili denizlerin
yalnızlığa değiyor çıyan sırtında
kanatların görkemi
dostlar düşman kesilmiş
sevdalı yüreklere çare yok
onlar da kimsesizler sevdalarına
baştan kara yaren
anlamadan doluyor yürekler
susuz vahaların boşluğuna
yıldırımlar kaldırımlara yansıyor
bedenler bomboş
sinsi rüzgarlara yelken açıyor
dürüst okyanuslar
kaptanın seyrini etkiliyor
bıçak sırtı kaderi hiçliğin
derin sularda borda ediyor
sevdalı gemiler çare yok
yaseminler anlıyor gülleri
derin sarmaşık köklerinde
ayazlar kırıyor kalpleri
çiğ bağlamış yüreklerinde
bırakmıyor inadına gönüller
kendilerini tutsaklığa
ağlıyor çamlıklar
sakız gülü yanaklarında pembeliğin
yamaçlar akıyor zirvelerden
mor karanlık yarlarına
anlamıyor yoldaşlar susuzluğunu
kör kuyu dehlizlerin
aşk yürekleniyor
cesur kazancını yükleniyor kolları
suskunluğa kazançlı
başkaldıran anıları yenilgilerin
kayıplara ekli
asırlık çınarlar yükseliyor gönüllerden
fırtınalar sütliman
kasvetli yılların açıklarında demirli
sadece sabır ve sessizlik kalıyor
kimsesiz limanlara
karaya vurmuş kadırgalar seyrediyor
yaşlı gemiciler
bir ozan öykülüyor zaferleri
öpüşüyor kaleminde aşklar
fülüt ezgileri fısıldayan rüzgarında
birleşiyor kaderler
buluşuyor ayrılığında uçuşan
kelebek kanatlarında kalpler

başını sallayan bir kadın
şiir söylerdi sende
içimden birşeyler koparan
gözlerin bir de...

Oy Ver :