uzun gür saçlarını salıyarak günü selamlıyor sonbahar
meydan insan akıyor kuş kanadı gürültüleriyle
bir salkım söğüt bakışında sessizce yankılıyorlar
sert insanlar, kızlar, oğlanlar hissizlikleriyle
kaldırım güvercini konuyor rüzgâr sırtında patlamalara
siren sesiyle kırpılıyor gözleri, kaçıp gidiyor sonbahar

karanlığa kar atarak serseri kaputuna yağıyor kış
günler de çok kısa artık bir panik var güneşte
seyyarlar gibi sanki batarken, zabıtalar kovalıyor
yağıyor yine kar yine!?sert insanlar da panikte
bir an var bir an yok bazen de çok oluyor polisler
oysa biraz üşütüp gitmek niyetindeydi kış

önce merdivenlerde oturan kızlara dokunuyor ilk bahar
sonra parke taşlarını ısıtıyor sevgili okşayan güneş
kıştan kalma özür telaşı içinde su yürüyor dallara
yumuşacık okşayışlarla sonra bir daha seviyor güneş
ılık havada bir nağmeli aşk yansıtıyor duvarlardan
koşarak meydanın orta yerinde nara atan ilk bahar

yok ama yaz gelmiyor, bitmiyor ilk baharda erekler
varsın uzun gür saçlı salıngan da olmasın sonbahar
vazgeçebilmek her şeyden bir bilinçli amaç ister
mevsimlerden bile geçer ölümlü bedende varoluşlar

Oy Ver :