ayın karanlık yüzünde bulacaktı
kaybolan değerlerini sevginin
geceyi benimsedi gönlüne eş
yaprağı ısındı
toprağı ısındı
ağustos kurusu alev aldı dalları
yanarken anladı
ne geceler onun
ne de umutlu göz yaşları coşkunun
bedeni koca çelik
yüreği kurşun geçirmez
ama sevdası ıssızlığında
sessiz kaldı karanlığı sonsuzluğun
yaprağı ısındı
toprağı ısındı
yandı bozkırında çiçekleri umudun

biraz pınarsı akışkan tazeliği gözlerinin
biraz da kahvemsi duman tütsü dalgalı
yeşile teğet geçti kervanı imkansızlığın

biraz bulaştı elbet ellerine kan lekesi
biraz da ateşledi cigarayla fünye kaytanı
ölüme teğet geçti bacaklar mayınlardan

biraz aptal adamdı bön yeşili gözlerinde
biraz da serüven yürekliydi derin kalbinde
çok sevdalı adamdı duman tüten yüreğinde

kül rengi sabahlar açıyor saflığa zirvelerinde
yalnız geçen orman ateşinin kara yüreğinde

Oy Ver :