ben, sen, kuşlar
umutlar yani
anımsayışları
yarının güvercininin
pencerelerde beklemeler
sabahı, umudu
yapraklarında yılları taşıyan
ve evsiz kuşları
çınar ağacı;
ben, sen ve kuşlar
menekşeler sonra
papatyalar
şiir kitapları arasındaki
kurutulmuş yürekleri;
doğduklarında tenlerine hasret sinmiş
bebeklerin
hiç görmedikleri analarından yada
babalarından miras

ben, sen, bu topraklar
toprak;
yürağinde saklayan
kayıp umutlarımızı, yarınlarımızı
toprak...

ben, sen, sabıkalı aşklar
yürekleri paslı kelepçelere
boyun eğen
mahsun bir bakış sonrası
düşünülesi son şeyin
aşk olduğu

haziran, solgun yaprakları
diriltmeye gelmişçesine
mağrur,
eğer kokun sinmişse
yüreğime

yürekleri paslı kelepçelere
boyun eğen
sabıkalı aşklar
aynanın kenarına iliştirdiğim resmin
yokolası resmin,
yokolası sen
nerdesin ha..
nerdesin..

ben, sen ve çocuk
duvarları, seni seviyorumlara
kucak açmış harabeler..
ve hayata donuk gözlerle
ve her nasılsa
umutla bakan
bir çocuk
o çocuk
o çocuk işte
yüreğimin ta derininde
adı yok
ben, sen ve o çocuk

ben, sen, soluduğum nefesin
kulağımda yanlız
senin sesin
sigaramın dumanı,
aklı bir karış havada umutlar
rzgarda uçuşan yaprakları
sonbaharın...
yarınları sonra
anlamsız, değersiz
anlamlı, değerli her şey yokolmaya
yüztuttuğunda, anlam ve değer kazanır olması
anlamsızlıkların..
hiçbiri koymuyor artık
hiçbiri gidişin kadar
sızlatmıyor içimi
hiçbiri....

Oy Ver :