I.
pembe bir güldür tebessümün
acının ansızın olgunlaştırdığı
masum bakışlarına iliştirilmiş
annesinin kirpiklerinden süzülüp
yüzünün yapraklarında karar kılan
-şebnemler hâşiyedir
.
zaman bağrı yanık annelerin
yetim gönüllerinde çağlayan ırmak
ateşin eritemediğini
sabırla eritendir
-ağıtlar kâfiyedir
.
annen rüyalarda yaşar onu
sense yaşayan bir rüyasın annesinin gözünde
sormamıştır sana kimse
sen kimsin?
ya rüyân nedir?
- hayaller hâfiyedir
.
II.
"sana yakışmaz ağlamak
artık yaşamana bak"
diyene kulak verdin
gömdün acılarını Lezgi kabristanına
bir pembe gül oldu avuçladığın toprak
kokladın ve sürdün yanaklarına
- ağlamak nâfiledir
.
bir koşuydu ayrılık
gül kokulu, toprak tadında
bir şarkıydı yaşamak
uşşâk makâmında
yaşayarak öğrendin hayatı
koklayarak, tadarak...
- şiirler mersiyedir
.
.
demiryollarına bakarak
asırlarca susardın
bunaldıkça insanlardan
anılara kaçardın
- tahattur maziyedir
.
.
III.
sessiz filmlerden siyah-beyaz
koşarak çıkagelen
baban saçlarını okşarken
hariçten bir korna sesi
ya da annenin ılık nefesi
çekip alırdı seni
uyanıkken daldığın geçmiş zaman düşlerinden
- hüzünler âsûdedir
.
.
nüksettikçe acıların
tenha gölgelere sığınır
tebessümler takınırdın
çiy taneleri vermeseydi ele
pembe gülü nasıl tanırdım?
- saklanmak beyhûdedir
.
.
.

Oy Ver :