yıkık manastırın orda
kalbim ki,
o da
yıkıktı.
bir keşiş bıçağıyla dağlanmış
çiçek bozuğu,
çopur -
bir hayat
acıtıyordu beni
sevgilim.
her şeyin
hüzne vurduğu yerde
bütün saatlerin,
kuzguni bir denizi
çoğaltarak
hayat
acıtıyordu beni.
bense geçirdim
karamuklarla, karabasanların
arasından
geçirdim
hiçbir
im
bırakmadan geriye
bana en sırlı gelen
acının o en sırlı noktasından.

bin dokuz yüz yetmiş beşin
ekiminde
yıkık
manastırın orda
kalbim ki, o da.

Oy Ver :