omzum pervazında mat gecenin
korsası eğri kapısı açık
yarasa pası demirlerinden atladık
incirler; süt damlası, yunusları çocukların
ve de eğri büğrü düşürüp de yılları
acıtmamışçasına eğilmemiş dalları
kargıların öfkesi uzun
kollarımı ömrümden yırtmış
kurcaladığım tuhaf bir böceğin antenleri
donmuş gibi mağmada uykusu
odalardan balkonlara girilmeden mi geçilmişti
yıldızlara
dağılmış çocuk tüyü yastıklar
kılığını değiştirirken
bir berber bir berberden
oldum olası gençliğini ister

şimdi yıldızlar; rastığını toplamış mızıkçı
parmakizleri
üvey kaldığımız şu dünyada
tanrı arkamızdan söylenip duran gözcü
-suçun miladı bir başkasıdır-
her dalgaya bir balık düşmezken
her oltaya takılı bir akarsu parçası
arkasından çekilip unutulan gece çamaşırcısı:
?ah ki oğlumun emeğini eline verdiler?*
uzun uzun düdükler... üstünden
hızlı hızlı izler...
anasına ağlayan çocuklar babasına küser



(*) Ece Ayhan: Meçhul Öğrenci Anıtı

Oy Ver :