Geceyi pusuda bekleyen nem
Gümüşler günü
Uyanır seni yanan mum,
Sesteşini buldum sanır.

Yüreği pırpırlanır sincabın
Gözerimlerinden uzak
Renk kokuyla,
Ses havla buluşur
Talazlanan yeldedir cemre,
İpekten süzülen nefeste...

Aslı unutulmuş bir söylencedir,
Saklı göllere sevdalı söğüt
Unut sen de bir şeyleri
Her dal kendine kök salarken
Güneşle buluşan damlacık
Cemreyi kösnüyle yıkayacaktır.

Çok kapılı pazarlarda
Kekre meyveler satılır
Bedestenlerde
Cemresini arayan besteler
Herkes bir kitap okur,
Yalnız kendisini anlatan

Çözülür mahmurluğun tortusu
Hazzı belleklere bağışlasak
Pergelini göğsümüze dayayıp
Dünyasını çizse bir çocuk
Yüreğimize düşer son cemre...

Oy Ver :