Yükün ha inci olmuş, ha çöl kumu
Payına düşen yoldur, yük değil.

Yıkansan karla boranla,
Ebabilden kanat alsan;
Dönüş, hasret yazar defterine
Ödemeye sermayen yetmez.

Sen de kendi kervanının yolcususun
Senin de güneşin yalnız sana doğar,
Sesin ve nefesin çatağındaki devinim
Zaman tanrısının sana bağışladığı kadardır.

Azalır kervan; yol çetindir, çığlık kısa
Biraz daha yalnızlık ekleyip yüke
Bir dikili taşa emanet edilirsin.

Kervan, hayatı hayata bağlamaya devam eder.

Oy Ver :