Kehribar sabahlar mevsimindeydik
Birlikte düşmüştü sulara suretimiz
Dallarda telaş, yosunlarda sevinç
Tel tel gümüştü kirpiklerinde güneş

Satenlerde çoğalan ay ışığı
Trenler kaldırırdı daluykularımızdan
Kim, kimdi?
Hangimiz bekleyen, beklenen kim?
Göz bebeklerimizden yayılan
Bir çift ışıltıdaydı bütün hikâye

Sular ürperdi, küstün, kırıldı billur,
Yara saran şiirlere sığındım ben de
Sırlandıkça aynalar, ustalaştı terzimiz
Sus payıydı
aslının aynı avunç,
ayartılmış gece

Serçeler ötmüyor artık
Kediler de dönmez
Sümbüli bulutlar mevsimindeyiz
Bir biz kalmışız bir de semenderler
Suya düşse de suretimiz
yanık pozdur
Kareler ak çıkar, renkler kimsesiz...

Oy Ver :