MEVSİMİN GETİRDİĞİ
Her mevsim bir serçenin ağıtıdır güne yakılan
Yaz aşıkları gibi yana yakıla türküler dizer ağacına
Bıkmadan usanmadan söyler şarkısını
Ta ki ağacın yaprakları yorgun düşene kadar alkışlamaktan

Yavaş yavaş kurudukça gözlerinin önünde sevgilisi
O usanmadan çağırır, çağırır
Kış geçer buzdan bir yorgan çekilir yavaş yavaş ağacına
Kırpıştırarak gözlerini suskun bakar, bekler
Her güneş doğuşunda yeni bir ümitle
Tekrar dener şansını aylar boyu usanmadan...
Bilir... Bir sabah mutlaka...

Ve bir gün yanıt gelir şarkısına bir çift beyaz çiçekle,
Solmadan yüreği ellerinde, sevgilisi de çıkagelir artık,
Dallarında binlerce bembeyaz kelebekle...
Isınan bir güneş bulurlar sonra sevdalarına
Griden beyaza dönen bulutların arasında.
Yeniden aşk iklimine döner takvimler,
Isıtırlar küçücük yüreklerini nisan yağmurlarında...

Bahar açtıkça bütün dağları toprağımın,
Ve serildikçe ovalarına mevsimin yemyeşil elleri,
Bir düğündür koparır yüreğinde doğanın.
Her bahar bir vuslat, her bahar bir Şeb-i arus,
Yeniden uyanışı asırlardır eskimeyen bir tutkunun...
Geldiğinde bir kendi gelir sanırsın ama,
Hüznü sürükler içinde beyaz bir bulutunun...

İşte bundan hiçbir yürekçe anlatılamaz bahar,
Yağmurda ıslanan körpe bir beyaz akasyayla,
Mayıs doğumlu bir serçenin çığlığı kadar...

Oy Ver :