Avlanmaya çıkmıştı günlerden bir gün
Yalnızca bir tek balık yakalamıştı,
Kısmetli bir gün olmadığını düşünmüştü.
Bilemezdi ki
Bu balıkçığı o kadar çok seveceğini.
O masum, ürkek hareketleri
Minicik gözlerindeki yaşama umudu
Onu çok etkilemişti.
Ve onu öyle içten bir sevgiyle
Sevdi ve bağlandı ki.
Avuçlarının arasındaydı,
Nazlı dudak hareketleriyle
Ona bir şeyler fısıldıyordu
Pırıl pırıl parlıyordu teni
O minik yüreğinin berreklığı gibi.
Evine getirip bir fanusa koydu
Artık aralarına camdan,
Şeffaf bir dünya girmişti.
Günler geçiyor, balıkçı
Yaşamına devam ediyordu.
Evinden ayrılmıştı;
Açık denizlerdi artık mekanı
Orada binlerce balık vardı
Ve o minik balığı unutuvermişti.
Balıksa hep bir özlem
Duydu içinde bıkmadan
Usanmadan...
İlk günlerdeki o içten sevgiye.
Günlerden bir gün
Balıkçı geri döndü evine
Buruk bir gülümsemeyle baktı
Fanusa bir süre;
Mesafeler, zaman unutturuyordu işte.
Sonra fanusu eline aldı
Kırılan cam parçaları arasında
Can verdi minik balıkçık
Elinden düşüp, kırılıvermişti fanus.
Artık ne fanus geri gelebilirdi
Ne de o masum, minicik balık. SEMRA BAYKIR

Oy Ver :