Bilmem nezamandır kalem almadım elime.
Korkuyorum sana yazdıgım bir satırdan utanmaktan.
Biliyorum seni sevdiyimi beni kahretsen bile.
Lakin fikir çilesindende agir oldu işkencen.



Yine geldi, bak beynimde bukazan.
Döndürür akıllıyı zır deliğe,
İçnde kaynayan sevgin ve nefertinle.
Kurtuluyorum delirmekten ordan yüreyime sızan sevginle


Bir sevgin birde nefretin hakim beynime.
Daha çok seviyorum seni hakimiyetinde sevginin.
Sıra geliyor elbet nefrete neyepsam nafile.
Kendimi alamıyorum birtürlü kırılmaktan kızmaktan.

05/05/2003
ERZURUM

Oy Ver :