ALBATROS

İnceden kudurur deniz
Kendi şafaklarına bölünürsün
Artık dönemezsin bu firardan
Kendi yalanlarına öykünürsün
Kent usul usul çöker üzerine
Sonra avucunda çocukluğunu bir kuş ölüsü bulursun
Artık yakanda iğreti bir intihardır yaşamak
Aşka dönersin yüzünü, kendini öldürmek için
Sonra bir inzivadır şarkılar başlar
Çünkü yenilmiştir orduların tek bir kadına
Seviştiğin her kadını öldürürsün peşi sıra
Gitsen gidemezsin / tutar başa dönersin
Kimsenin bilmediği bir iskelede bölüşürsün,
Kimsenin sevmediği bir dilenciyle şişeni.
Ah bu lanet hep bu akşamlar çöker boğazına
Şimdi en çok kendi sularında boğulursun
Kaçamazsın artık hiçbir geçmişine
Gece usul usul tuz döker yüreğine
Akşama kar düşer içeriye bir adam
Sevdiğin kadın hangi dalın kirazıdır şimdi
Doğrulamıştır tüm hatalarını zaman
Artık dönemezsin bu firardan / bu yalanlardan
Bu ilişkilerden bu tuzaklardan dönemezsin
Dönsen de tutar kendi yenilmişliğine gömülürsün
Hayat ektiğini biçer, kirazlar düşer dalından
Sokaklardan yapraklar misali kendini süpürürsün
Gözlerinde camların buğusuna çizdiğin bayramlar
Sokağa çıkamadığın çocuk baharların kanar içinde
Akşama kar düşer işkenceye bir adam
Tutar başa dönersin yenik zaferlerinle
Uyumak sabaha çıkmaktır çünkü
Eşkıya intiharlar basar her geceyi
Uyanmak yeni bir umuda tutunmaktır şimdi
Albatroslar havalanır uçurum gözlerinin ufkuna
Kar düşer / zaman eskir / kahır yorulur
Anılar kalbi kırık bir gözyaşı olur
Taş olurum / su olurum / hayat senin olur
Katarlar kömür çeker boyuna
Yorulur sen yanım sabah olur
Dağılır hayaletlerin
.............
...........
uyurum.

Oy Ver :