Elbet durulursun bir gün
oturursun pencerene bir akşam çökünce
düşünü kurarsın güzel bir haberin
nedir bu eli kanlı yalnızlık / nedir bu kederin
vurup çıkmamıştın oysa hiçbir kapıyı
şimdi reddettiğin hazların
ve faydasız mantıkların pişmanlığındasın
unutmak istersin ve uyutmak kendini
uyutmak istersin geçmişi kucağında
üstelik daha da büyümüştür içindeki kuyular
dalıp gider gözlerin akşamın kızılına
şarkı söylemek gelir içinden amma,
hiçbir şarkıyı hiçbir zaman sahiplenmemişsindir
belki gereksiz bulmuşsundur tüm aşkların gibi
susar akşam susar
akşamlar bıçak sinsiliğinde
yine deşecektir beynini gece
yüzlerce hüznün eşliğinde
içme diyordur doktorlar bırak artık şu mereti
geç kaldığı bir davetin telaşı ve kibirli sesiyle
oysa düşünürsün direngen bir süreklilikle
ilk nerede kırılmıştır insanlığın dümeni
ilk kaybediş ilk nerede başlamıştır hani.

Ah doktor ben ise / anlayabilir misin acaba ;
Tanrıdan bulamadıklarımı bulmuştum onda
o yüzden tapmıştım tereddütsüz
o yüzden vermiştim her şeyimi ve hatta,
tüm yaşam gücümü / tüm enerjimi
ah doktor nasılda felce uğradı gidişiyle
içimdeki tüm güzellikler
yine de yürüdüm / alkışlar içinde yürüdüm
yuhlar içinde yürüdüm
hayalsiz bir geleceğe doğru yürüdüm
yaşayamam derdim sevgili yaşayamam sensiz
oysa yaşadım / yaşamak dersen adına
içme diyordur doktorlar / artık bırak şu zıkkımı

Ben hep bir pencere önünde seni
pişmanlıklar içinde hatırladım her akşam çökünce
ve düşünü kurduğunu düşledim güzel bir haberin
büyük bir pişmanlığın içinde
ve yıllarca ertelenmiş son bir kararın eşiğinde

Vurur geçmişin dalgaları yarının kıyılarına
sürüklenir kumsala geçmişin tüm anıları
çünkü yaşamda denizler gibidir sevgili
reddeder kendine ait olmayanı

Eylül 2002

Oy Ver :