Belki bu şiirde kuruyup gidecek benim gibi
Şu koca dünyanın bir köşesinde
Belki avuçlarımda eriyecek benliğim
Yağmurun toprakta
Sevdanın yürekte eridiği gibi

Dalları birer birer kırılan bir ağaç gibi hissediyorum kendimi, sensiz
Sonbahara karşı gelemiyorum
Yapraklarım dökülüyor
Köklerim sızlıyor
Rüzgarlar savuruyor beni
Oradan oraya, başa çıkamıyorum
Çırılçıplak kalıyorum güzün ortasında
Yalnız başıma
Korkuyorum, hem de çok
Baharımı yani seni bekliyorum
Senin ateşin ısıtıyor içimi
İşte o zaman iyi ki var diyorum bir sevdiğim
Ama ateşin hiç sönmüyor sevdiğim
Ve giderek bir yangına dönüşüyor
Gel de söndür sevdiğim
Gel de söndür

Gel baharım ol yeniden
Gel abh-ı hayatım
Dünyada ki tek varlığım
Gel açsın çiçeklerim
Gel dinsin rüzgarım
Gel dönsün hayatım

Gel doğsun güneşim
Gün ışığına çıksın seni sevdiğim
Aşkından eriyip, tükendiğim
Bilsin herkes sevdiğim

Seni bir ömür değil ebediyen bekleyeceğim
Belki bir gün yolun düşer sevdiğim?

Oy Ver :