Gün ışığına birkaç saat kala
Ay ışığı eşlik ediyor kalemimin yalnızlığına
Dışarıda esen o sakin rüzgarların
Hiçbir faydası yok ne sana ne bana

Aklıma gelince pencerenin yanına gidip
Fidanlarıma bakıyorum karanlığı içime çekip
Ve her birine bir isim takıyorum
Gecenin içinden görebildiklerimi seçip seçip

Şu boynu bükük olanın adı yalnızlık olsun diyorum önce
Sonra üzülüyorum bana o bakışlarını görünce
O zaman umut olsun diyorum
Olmaz diyor benim adım yeşile mahkum dercesine

Sonra gözüm bir diğerine takılıyor
Tamam diyorum bu yaşamayı seviyor
Senin ismin sevda baharı olsun o halde
Ama o da hasret kokan dallarıyla yüzünü kapatıyor

Diğerlerine hiç bakmıyorum bile
Çekiyorum perdemi siz ancak karanlığa dost olursunuz diye
Sonra kıyamıyorum
Çünkü hıçkırık seslerini duyuyorum
Yeşile mahkumun, ne olur bizi kurtar diye
Dayanamıyorum
Bende ağlıyorum
Ve teselli ediyorum onları
Ne olur başınızı eğmeyin öyle toprağa
Küsmeyin hayata
Hava ışıma üzere zaten
Şimdi yanınıza geleceğim ve hepinize birer birer bir şiir okuyacağım
Senin şiirini şimdi yazdım YEŞİLE MAHKUM?

Oy Ver :