Bahçemde bir ağaç var; salkım salkım leylak ağacı.
Ruhumda yükselir büklüm büklüm buruk bir acı.

Her gelen baharla ben de coşarim; yapraklanırım.
Bir gün çiçek açamadan giderim; topraklanırım.

Zaman süzülür ruhumda, eksilir de sarkaç sarkaç;
Karışırım topraklara, büyür yanımda bir ağaç.

O ağaç leylak olur, çiçek açar yanı başımda.
´ Doyamadan gitti ´ yazar, yosunlu kabir taşımda.

Sen de ziyarete gelirsin beni, gönlün olunca.
O zaman çiçeklenirim leylak gibi, gonca gonca.

Koparırsan ondan bir çiçek; toprağımdan beslenen.
Bir koku yayılır; o benim, benim sana seslenen!


10 Mart 2004 Çarsamba, Danimarka-Køge 11.32

Oy Ver :