Toprak kokan, yağmur sonrası akşamlardı,
Yüreğime ağırından bir sevda binmişti.
Dört tarafım kilitli kapı,
Bir gökyüzü, bir sen kalmıştın aydınlık.
Hayatın gerisi endişe, tasa ve karanlık.

Ağaçlardan sular damlardı yüzüme,
O an bulutların adını andığı andı.
Sokaklar sensiz ve çamur,
Çocukluğumun yüzüme vurduğu zamandı.

Kendime ihanetlerimi yaşıyordum sensiz.
Gözlerim umarsız, yüreğimde bulantı,
Yağmur seni getiren heyecandı.

Uzaklığını yaşamaktı beni ıslatan.
Şimşeklerde, yüzünü aydınlatırdı ufuklar.
Gizem dolu kutsal bir zamandı.
Bütün dualarımın yönü sanaydı.
Karanlıklar seni fısıldıyordu ıslaklıklarda.
Mahzun yüzün, suların kederli sesi ve gökyüzü.
...senden bana kalandı.

Bir sabah güneş doğdu, gerçekler uyandı.
Ve her şey bir kağıt gibi sessizce yandı.

6.7.8. Kasım 2001-9 Ocak 2002
Ankara

Oy Ver :