ne şu aynlızlığıma bi çare buldum ne de için için yanan şu yüreğime bi sevgili bulabildim. hep yalnızdım. birazda susuz. gözlerim kan toplamıştı gece uykusuz kalmıştım.ve busabahta kavga etmiştim. dayak yemiştim canım yanıyodu. ağlamak istiyodum çaresiz;göz yaşlarım kuruyu vermşti.ama hıçkırıyodum .elbet bi nedeni vardı. evet bi nedeni vardı.açtım, çıplaktım .birazda aşıktım.aşkımı gördüğümde dilim tutulurdu,konuşamazdım bakmaya bile üşenirdim. kork muştum bir kere çünkü sabah dayak yemiştim.babm evden atmıştı zaten.korunacak bi yerim bile yoktu yüreğimden başka.birtek canım vardı başkada bişeyim yoktu. o canda emanettii.hemencecik alabilirlerdi.korkuyodum çünkü sabah dayak yemiştim. beni vurmuşalrdı. en zyıf noktamdan.kimdi neydibilemiyorum. yalnızdım. evgilide yanımda değildi. beni bu sabah vurmuşlardı. yemin etmiştin.öcümü alacaktım ama beni döveni tanımıyordum kimdi. neydi ağlamak istiyodum nafile. gözyaşlarım kurumuştu. birde sevdiğim yoktu.bu sabah kavga etmiştim. dövende kim diye sorduğumda bana felek seni dövdü dediler.ve şimdi ağlıyodum dayak yemiştim.

Oy Ver :