Buhardım, gökten yağdım ,damlalığımla kaldım
Avam oldu makamım,Celaliyetle yandım


Görmez idim Hakkı,halbuki o bende saklı
Damla ne anlar aşkı,gerekir Celal tadı


Buz oldum, sudan olduğumu unuttum
Ateş ile Zikr-i Celalde eridim


Fail Allah,mevsuf Allah,mevcud Allah?tır ,Hu
Buz suyum dese firavun,ben der Hallac?tan su


Kalmadı zat yanında şirkli kul veya benlik
Buz eridi soyundum girdim ırmağa artık


Açıldı yeni kapı, Celaliyet geçildi
Akıyor ırmak, Bekle vuslatı aşk denizi


Donar sular kış gelir Cemaliyet yurduna
Görünür O latif,dilediği her sıfatta


Buz olur tekrar su, artık bilir kulluğunu
Şirksiz kulluktur bu, Buz bilir su olduğunu


Bahar olur, çağlar aşk, akar ırmak vuslata
Buhar,su,buz,hepsi kendidir anlar vuslatta


Evvel,Ahir,Zahir,Batın kendidir yok başka
Devran kendinden kendinedir coşarım aşka


Vuslatta ulaşan yoktur, görür kendi imiş
Kabe kavseyn de birleşir, abid,mabud birmiş


Celaliyetten Cemaliyete seyri suluk
İkisi birleşince her yer tek yüz, tek soluk


Celal,Cemal birleşip olurlar Kemaliyet
İnsan-ı Kamil toplar tümünü yok gayriyet


İsimsizim,fakat tüm isimler benim ismim
Ne gelen var ne giden, ne doğum ne de ölüm

Oy Ver :