Hatırlarım bir yaz aksamı
Kafan yine hafif dumanlı
´Önceki hayat var mı?´derken parlayan gözlerini
´Ben kediydim´ dedin
Kendinden emin, tereddütsüz.
Bir an bile düsünmeden acaba diye.
Kedi gözlerinle baktın en içime...
Sende sevdigim bu muydu, umarsız?
Yakın ama ne yapacagı belli olmayan.
Her an gidermi korkusu.
Ama o aksam gitmedin.
Hem ürkek, hem kendinden emin adımlarla yaklastıgını hatırlarım simdi
İcinde sakladıgın tüm kediliginle...
Niye simdi aklıma söminenin önüne kıvrılmıs bir kedi getirdi bu sahne?
O zaman öyle degildi oysa...
´Senin bir yanın hep kedi kalmalı´ dedim
´Ben zaten kediydim´ dedin sende
Herseyi acıklıyordu bu cümle
Biliyorsun...

Oy Ver :