Ben bende gurbetim sende sılayım
Hapsettin ruhumu karanlıklara,
Sen yoksan, söyle, ben nasıl olayım?
Sen sen diye düştüm yola Müberra...

Yaşadığım ömrün öncesi sensin,
Aşk denen duygunun ötesi sensin,
Ölüm korkutmuyor, ertesi sensin,
Sevda bu, ödenmez canla Müberra...

Sen zarif bir kuğu, kar gibi beyaz...
Sesinde bir buğu, içimde ayaz...
Aşkımı anlardın belki de biraz,
Yazsam yere göğe kanla Müberra...

Beklerim hep seni yağmur kar demem,
Yolumda taş çamur diken var demem,
Senden başkasına asla yar demem,
Geçse de şu ömrüm gamla Müberra...

Bir gün anıların gelirse dile
Ardından yaktığım ağıtı dinle.
Gözünde tek damla olmasa bile,
Diz çöküp geçmişe ağla Müberra...

Ağarır saçların, sen de solarsın,
Tükenir gençliğin, gamla dolarsın.
Şimdiki ben gibi hüzne dalarsın,
Yaşarsın gönlümde hala Müberra...

İçimde büyüyen bir sevda hüzün...
Değişmez sararıp solsa da yüzün.
Ne başı ne sonu var öykümüzün,
Bitmesin bu masal yasla Müberra...

Harcarım ömrümü etmem şikayet,
Al canım senindir istersen şayet.
Kapında kul köle oldum nihayet,
Seviyorum seni, anla Müberra...

Oy Ver :