Yalnızsan sabah uyandığında
Kuş seslerini duyar şenlenirsin
Aynaya bakarsan ayaklarının izinden
O gün kendin için yaşamayı denersin
Denersin çünkü yalnızsan
Kahvaltı etmeyi istersin
Düşlerini verirsin peynir kutusuna
Kapılırsın taze ekmeği dilimlemenin iştahına
Yalnızsan
Zeytinyağını limonla buluşturup
Dalarsın yalnız bir zeytine
Karşılıklı bakışır
Yağan kekiklerin arasına sızarsın
Sızarken bir şelaleden dökülüp
Kaybolursun geçmişinin başlangıcında
O yerde de yalnızsan
Boğulmazsın hiçbir zaman
Düştüğün zeytinyağı olunca daima üste çıkarsın
Üste çıktıkça da yalnızsan
İnişin zor olur duvarlardan
Çünkü o duvarların her taşını sen koyarsın
Sıvasını yapmayan olur, taşını çalan olur
Yalnızsan fark edersin bunları
Onlarca, yüzlerce, binlerce insan
Korkar ya yalnız kalmaktan
Sanki yalnız değildirler ağlayarak geldiklerinde
Ya da bilinmez bir tarifeyle gittiklerinde
Ve yalnız olmamak için
Yalnız insanları seçerler bile bile
Seçtikçe yenilirler yalnızlıklarına
Yenildikçe ürkerler yalnızlıklarından
Ürktükçe küçülürler
Küçüldükçe yok olup giderler
Gitmek istemeyip de
Yalnızlıklarında kalmayı seçseler
Kim olduklarını bilebilirler
En önemlisi de yalnızsan
Sen ve yalnızlığınla bilirsin iki kişi olduğunu
Yalnız olmayan yollara varırsın o güçle
O yollar çıkmaza da sapsa
Var olabilirsin sapmayıp kendi yalnızlığında

Oy Ver :