Kentin birinde bir kız varmış..
Gözleri bir nehir gibi derinden akar,
Ve dünyaya hep mutluca bakarmış.
Saçlarıysa dağınıkmış,
Ama değilmiş taramadığından
Rüzgarın saçlarını dağıttığından...

Kalbinde eylülün hüznünü taşır,
Ama bir çocuk edasında hoşca yaşarmış
Etrafına hep gülücükler saçar
Ve mutsuzluktan durmadan kaçarmış
Saçlarıysa dağınıkmış,
ama değilmiş bakmadığından
Rüzgarın saçlarını dağıttığından...

Aynı kentte biri daha varmış..
O kentte sadece biri için yaşarmış.
Rüzgarın saçlarının dağıttığı kız için..
Rüzgar kentteki kızın saçlarını dağıtırken,
Onu bir YAPRAK gibi yıpratırmış.
Savrulup yıpransada çocuk hep rüzgarı beklermiş.
Çünkü o kızı en çok SAÇLARI DAĞINIKKEN SEVERMİŞ!!!

Oy Ver :