Şehre yağmur yağardı, bardaktan boşalırcasına
Yağmur olurdun sen yüreğimde ama damla damla
Seni kaybetmekten korkuyordum aslında.
Yere düşürmemek için çaresizce avuçlarımı açıyordum sana;
Yalvarırcasına.
Ama bir türlü beceremiyordum; sensizliğe alışamıyordum.
Kıskanıyordum toprağı, onda ne buluyordun anlamıyordum.
Sanırım ben seni kaybetmeye her zaman mahkumum.
Gözyaşlarım oluyordun arasıra
Hüzünlü yalnız akşamlarımda
Yani anlayacağın bütün akşamlarda.
İlerleyen anlarda ortak oluyordun dudaklarıma,
Hıçkırıklarımla.
Ama sen yine yoktun.
Biz senle sevgili değildik,
Dost olmayı bırak; arkadaşlığı bile beceremedik.
Her şey yolunda gidiyordu aslında,
Sana öyle alışmıştım ki.
Yüzünü görüyordum baktığım her suratta.
Çiçekler boyun büküyor yokluğunda.
Açmıyorlar artık eskisi gibi güzel.
Ne olur beni affet dayanamıyorum artık.
Işık ol NUR ol bana eskisi gibi, yanıma gel.
Dedimya bir türlü beceremiyorum; sensizliğe alışamıyorum,
Artık affet beni senden çok özür diliyorum.

Oy Ver :