seni sevmiyorum istanbul
martı seslerinde kaybettim sevdiğimi
vapur sirenlerinde, sert dalgalarında
çok bekledim otobüs duraklarında
belki bir otobüs getirir diye.
uzun uzun baktım kız kulesine
doyasıya seyredemedim güneşin batışını
oturdum ağladım.
banklarla paylaştım yalnızlığımı
bir cigara yaktım
ama onuda sen içtin istanbul.
anladım istanbul anladım
vermiycektin onu bana
son bir kez seyretmek istedim
kız kulesini, güneşin batışını
beşiktaşı seyretmek istedim
puslu bir havaydı onuda engelledin.
son istasyondu haydarpaşa
bekliyordu son yolculuk için yaşlı tren
son kez çaldı düdüğünü.
herkez sevdiğine el sallıyodu
bense boş duvarlara, martılara.
şimdi gidiyorum istanbul mutlumusun
ama ağlıyorsun
biliyorum istanbul biliyorum
nedense hep imkansızı seviyorum.

Abdullah
20.06.2003

Oy Ver :