Yolculuğa çıkmışım karanlıklar içinde
nereye uzanıyor bu yol?
ben de şaşkınım
ne zaman kurtulacağım gözlerindeki parmaklıktan?
ne zaman gözlerin ateşböceği olacak?
Sensizlik gel gel diye çağırırken uçurumlardan
ufkumda bir güneş mi doğacak?
çığlığa mı dönüşecek çıkmayan sesim?
ya kalem tutmaz ellerim
adından başka şey yazmayacak mı?
hangi türküyü söyleyecek yokluğunda?
hangi dörtlükte ağıda duracak?
bir hücrede boncuk örecek öyle mi?
bu kadar mıydı ettiğimiz yemin?
bu kadar kolay mı herşeyi yarım bırakmak?
ya gökyüzünde güvercinler
topraktaki karanfiller
ve denizdeki balıklar
sana isyan etmeyecek mi?
hangi yüzle çıkacaksın karşılarına?
nasıl boyun bükeceksin?
o mağaranın kör sisli karanlığına
hangi titrek yürekte kurşuna dizeceksin sevgiyi?
hangi suçlu bakışta hesap soracaksın zalimden?

İşte aydınlığa adanmış bir kurban gibi bekliyor:
yıldızlar ve ayışığı
hangi karanlık ufuktan doğuyor güneş?
hangi serseri kurşunu eliyle yakalıyor bilinç?
biliyor musun?

Biliyorsun
özgürlüğü kolay bulmadık biz
kanla acıyla her ölümde yeniden doğmakla
kitaplarda yalan yanlış okuyarak değil
sokak arasında çarpışarak
düşüncede, sevgide, dostlukta,
demir parmaklıklar arkasında özgürlüğün tadına vardık

işte ilk adım attığımız patika yol
ve gecelediğimiz ilk park, evden uzakta
dön git haydi, git yarım bırakıyorsan
bırak git namussuzun yakasından tutamıyorsan
sözüm yok sana
kal kokuşmuşluğun o çirkin karanlığında....



Denizin sesinden
31.03.1994

Oy Ver :