BAZEN

Kalemime aktaramadığım satırlarındayım şu an. Anlatamadığım ve içinden çıkamayıp boğulup kaldığım duygularımda. Bela dolu
yıllarımda, sevgilerimi ayıklamaya calıştığım boş saatlerim. Gecemde aradığım güneş kadar yakınımdasın. ve dokunamadığım
kadar uzağımda.

Bazen tıkanıyorum bu hislerimin pis dumanında. Anlam veremediğim yaşantımdan yine anlam veremediğim bi günüm daha. Kimsesiz
ama dertsiz bir deli gibi uyukluyorum, en soluk sokak lambalarının altında ki o kazınmış banklarda. Cepteki son sigaranın verdiği
güç ve umut dolu hayat...

Bazen korkuyorum. Bu yolun sonu neresi? Yalnızlık sen misin? Yoksa ben gerçekten yalnız mıyım? Dalga dalga esen sen ve günden
güne biten ben. Bazen kendi gölgelmde ki titrek umut ve cesaret bulmaya çalıştığım o boş avuntular yıkar gecelerimi.
Kırık hayaller, bitik umutlar, yenik hayatlar ve bomboş hatıralar. Ne zaman bitecek mi bu nefesim?

Bazen düşünüyorum. Durmalımıydım o gerçek dolu duraklarda. Zamanın kucağında durmadan, cesaretini dizginlere vurmadan, ağlamayı
raflara koymadan ve benliğimi boşluğa uçurmadan yaşamak hayatı. Amansız ve karasız bir dakika da bulmak seni ya da sen
diyeceğimi. Tam kalbindeğim gerçeğimin...

Bazen ben anlamıyorum kendimi. Ve beklemiyorum senden beni anlayabilmeni. Ne sevişmemize benzer ne de bakışmamıza saatlerce.
Ne hislerinde ki arayışınım ne de özlemindeki sarılışım. Ben bazen benim. Senden önce ve senden sonra yaşamış, iki ayrı
zamanda ki iki ayrı insan. Durgun ve suskun bir ben.

Bazen başımı döndürecek kadar derince soluyorum seni içime. Önümde ayak izleri sarmış bir kağıt ve kalem, bir yandan esen hafif
ama etkili bir rüzgar ve önümde ne olduğunu bilmediğim bir içki. Yaz bakalım yazabildiğin kadar. Düşün düşünebildiğin kadar. Ve
beni anla bakalım anlayabildiğin kadar. Bazen bekliyorum seni. Bazen özlüyorum seni. Ben bazen benim. Beni bende anlayabildiğin
zaman ve beni bende bulabildiğin zamanı bekleyen, bazen dolu gecelerimdeyim.Bazen ve bazen...



Ümit Dinçer

21.09.2004 03:10

Oy Ver :