Gülen en önemlisi umutla bakan
gözleriydi beni hayata bağlayan
özenle büyütmemeye çalıştığım
içimdeki saf ve temiz çocuğun
Ve bir gün karşıma sen çıktın;
Adına sevgi dediğin bir çiçek ektin
el değmemiş toprağına kalbimin
Ektiğin bu çiçek ile ikna ettin
içimdeki çocuğu körebe oynamaya
Ve bağladın
gözlerini hayatımın gülen penceresinin
sonra da ansızın terk ettin
karanlıkta bırakarak sessizce
Havayı tutmaya çalışan elleri
yenik düştü sonunda yorgunluğa
ama açmadı bir türlü gözlerini
Görmek istemiyordu çünkü yokluğunu
Ve sen artık
hayatın acımasız elleri olmuştun
içimdeki çocuğa kadar uzanan
Yoktu, yaşamıyordu artık içimde
yıllardır umutla besleyip, büyütmediğim bir çocuk
Bir körebe oyunu ile onu sen büyüttün
Farkında mısın bilmem ama beni de kör ettin...

Oy Ver :