Yaşamın kendisi sahte bir cennet,
cennetin çocukları heybetli atlar sırtında kör ve duyarsız,
Develeri yükleyip saray ve konak kapılarına
dayandılar,
kapımızda su yüklü bir katır,
umudumuz çarık içinde çıplak bir ayak,

Duymamak ve görmemek için sarınmadık ki
biz zamanı
bu yüzden yıldızlar bizimde göklerimizde bir parlak ışık
her gece yakmasını bilmek gerek sadece,
günü aydınlatan güneşimiz
var zaten...

ve umudun adı biziz,
biliriz
cennetin gerçek yolunun
yüreğimizden ve bileğimizden geçtiğini
bu yüzden sıkıdır dişlerimiz.

Oy Ver :