mevsim belası kudururken hani kışında
kementle tuttun baharı yine çekemedin
yangın belası tutuşurken hani mumlarda
bir avuç nefesinle bile üfleyemedin.

boğazında kalırken kılçıklı ağır heves
bunu bir anlık sancıdan sanamazki herkes
aşkın belası dar sokak nedendir bilemez
yarım yarım gönlünü azcık tüketemedin.

gülü güneşe serdin gündüzsüz mahallede
hayal kucağında mutluluk hani nerede
rüzgar belası savrulurken seherlerinde
yine de o seherlere küfür edemedin.

kurşun belası patlayınca şakaklarında
düştünde çiçeklere yine de gülemedin
mutluluk belası öksüz kalırken sokakda
bir gülün dikeniyle yari incitemedin.

kirlenmiş denizlerden manzaralar beklersin
karşılıksız sevmeye büsbüyük sevda dersin
ayrılığın belası kapında zannedersin
bir türlü sevilmezsin, bunu öğrenemedin.

ne güzel kızlar dolaşır durur sokaklarda
uzatsan ellerini saçlar okşanmamakta
sevmek belasıydı buldu senide o parkta
düş düşümden zor sevgili bile diyemedin.

kahrın belası oldu boynunda ağır vebal
ağladınsada bu günahı bitiremedin
su akmaz belası varken bu yağmurlarda kal
kaldında; ıslanıpda,üşüyüp ölemedin.

annenin ellerinden yüreğini sakladın
her güzelin rüyasına aşk anlamaz yağdın
sevmek belası diye bucak bucak ağladın
yine de bu yağmalanmaktan vazgeçemedin.

güz güneşten utanır sen yıldızlar seversin
çiçeklerin kışıyla güne elveda dersin
uslanmaz belasını deryada hissedersin
tükendin o yerler ki; sebebindir bilmedin.

öfke belası yüreklere değsen kusacak
yine de kimselere hiç bir kin beslemedin
yaşam belası şimdi burada son bulacak
ağlayıp hüzünlü bile kefen giyemedin...

15.08.2004

Oy Ver :