( Mine ´ye )
Mersin ve sen,
İşte bu zamanlar,
Baharı, kışı mevsimler,
Geçmiş geçiyor günler,
Duvarların kabuğu, renk atmış.
Yolların kenarı, pas tutmuş.
Göz yaşlarına, seni aramalara,
Dar gelir, sıkar
Evrenin büyüklüğü.
Mersin ve sen,
Ayrı dünyalar yaratır,
Hatıralar kazınır.
Yılların erittiği yaşanılanlar,
Akdenizin kokusu...
Deniz suyunun tuzu,
İçine çeken,
Kırmızı bir deliğin haykırışı.
Mersin ve sen,
Yalvarmaların sonu,
Sessiz bir akşam,
Yalnız geçen zaman.
Yakınlığın tadı, ulaşamamanın acısı.
Çalan, çalmakta olan zil seslerinin,
Sessiz haykırışların,
Hissedilen rahatsızlığı,
Vurduğun yerin kan kırmızısı rengi,
Kırılmışlık arasında süzülen,
Geleceğin ta kendisi.
Mersin ve sen,
Gelende var olan, aynı giden,
Kıvrımlar arasından sonsuzluk,
Tek başlangıç,
Uykumun sonsuz olması.
Yanlış olan tek,
Geçmişin etkilemediği gelecek.
Mersin...
Mersin ve sen.

Oy Ver :