benmişim,
karanlığa hükmeden
gözlerim seslenmiş kızıl gölgeye
ruhum sıkışmış, konuşamamışım
sanki nefes almıyormuşum
sanki duymuyormuşum
sanki görmüyormuşum gibi
ölüymüşümde hiç yaşamamışım gibi
haykırmışım gökyüzüne
ama gölge duymamış...

denizin kıyısındaymışım
oturuyormuşum öylesine
baktığım,
güneşin aydınlığıymış
gözlerimde parıldayan da
ben farketmemişim
mavi suların ahenki imiş
hafif hafif dökülen
umutlarımmış sanki
sonra,kızıl gölge belirivermiş
sanki tüm aydınlık
gölge oluvermiş
sanki deniz,
ahenki ile seslenmiş
sanki gökyüzü,
dokunmak için eğilmişte
ben görmemişim...
S. Kaan COŞARCAN

Oy Ver :