Şimdi o insan kalabalıklarının olduğu yerlerde olmak hiç istemiyorum
Zihnimde istemediğim bir sesçınlıyor.
Yabancı,duymasam mutlu olcağım bir ses.
Buradan da gitmek istiyorum.
Yalnız en sevdiğim çeket ve şapkamla, bir insana rastlamak
istemiyorum.
Ne ben kimseyi göreyim,ne de kimse beni görsün.
Ama en ömenlisi gitmek istiyorum.
Bir kayanın dibine yada kuytu bir köşeye, dışarıda kar yağıyor.
Bir ağaç kovuğunda bir süre uyuyup karların altında öylece kalmak
istiyorum.
Çok pişmanım yaptığım hatalardan ve bunları devam ettirip
yenilemekten.
Ama çok daha önemlisi şimdi ölmek istemiyorum.
Neydi beni hasretinden uzaktutan.
Şimdi tanıdım insan deneni,şimdi daha iyi anladım
Yada ben bilmiyordum,demir çarkların ilerleyişini
Etrafımızda sevginin biraşk duvarı vardı.
Hala var amaaşkımız,duvarlar değil.
Dinle benim söylediğim her sözü
Bunalıyorum, o sana söylediğim yerde değil nefesim.
Gözlerimdekiyaşlarımmurekkeb oldu bana.
Hiç bir şey yok elimde,üşüyorum.
Rüyalarımdan bile koçıyorsun.
Zihnimin senle dolu her yani.
´´Nedir bu zalimlik´´ derdim eskiden, şimdi gözlerim ağlıyor,dilim
tutulmuş.
Ölmeye bile hakkım yok sana sözüm var.
N´olur ben sana ,sen bana eziyet etmeyelim

Oy Ver :