Yaşardı dolu caddelerin boş sokaklarında
Kimi zaman bulamazdı evin yolunu

Sevmezdi yanlızlığı,
O ise severdi deli gibi
Nerede sönerse gölgesi,
orada çökerdi yanlızlık

Git derdi,
kovardı,
ama gelmezdi hiç kimse
Otururdu pencere kenarında Ay?lı gecelerde
Düşünmeye çalısırdı, dururken aklı
Ne yapmalı?
Nasıl kurtulmalı bu yanlızlıktan?
Odasında bir vücudu,
bir sıcak nefesi özlerdi
Yinede soluk soluğa yanındaydı yanlızlık..

Ay?ın söndüğü bir gecede odasındaydi bir vücut,
Bulmuştu ararken
Sonunda kovmuştu belayı,
gelmişti birisi.
Oysa yanlızlık adamı hiç yanlız bırakmamıştı..

Kimse bunun farkında değil
Şimdi ise yanlızdı yanlızlık...

Oy Ver :