Gel

hangi hayalin esiri, hangi derdin mahkumu,
hangi zulmün çilesine,
mecbur olan benmişim?

bir ağıt duyarsın belki,
yürekleri sızlatan / gam gönüllü bir ağıt.
derinleşen figanın, dibe düşmüş
sancısı.

o sancının içinde,
boğularak ölen mişim.
tabutum gönlün olsun, kefenim sevgin,
bir cennet ortasında,
bulur gibi kendimi.
bir gamlı şarkıdan, uzaklaşan yüreğim,
kahraman edasında, alıp gitsin kendini.
gel... hicranın çilesine fazla dayanmaz ömür.
gel, el gönlüne girerek,
boşuna oyalanma.
gel, gel ki..
bitmeden yüreğimdeki sevgin,
boşalmadan can sarayında mülkün,
gel, gidip el gönlünde yıkılma,
yanma...

destanlarda kalmaz Ferhat,
türkülerde ölmez şirin.
girdiği her yüreğe
koyduğu acılar derin.
aşkın tarifine hangi lügat yetişmiş,
hangi gönülle çizmiş,
resmini cılız ressam.
akşamların ötesinde bir akşam daha varken,
kendini bir akşamda,
boğma gel...
sabahım yok,
doğru...
gecelerde sürer hayat.
gel de yüreğime gir,
gecelere ışık kat.
yoksa bitmek üzere, bin bir gece içinde,
gündüze susayan, yangın yeri bu hayat...
gel... türküler çalınsın yıldızlarda,
samanyolu neşelensin.
gel. Gel ki, şafaklar cüret alsın,
kızıl karanlığı yensin.




BENİM GECEM

Duyuyor musun sevdasını gecenin,
uykuların şafağında bir zerre kir.
aydınlığın sancısını çekerken,
bu gece benim gecem,
benim gecemdir
bir ses beni çağırır, yokluğa,
çileye çeker, götürür.
toprağa gömülü bedenim,
çekerken ızdırabını,
yolunu gözlerken akşamın.

şafaklarda gönül gözlüm,
siyahın ortasında mor.
akşamların öfkesi,
sabahlarda tükenmiyor.

bu gece benim gecem,
sabahların öfkesiyle,
gözlerimi çürütür nem.
kaybolur varlığım,
günlerin ensesinde.

bu gece benim gecem,
ağıtlarımın gölgesinde mahkumum.
odamı saran ışıktan sancılar,
masamı körelten/gam yüklü bir mum.
türküleri yanık söylerken ozan,
mısralar dökülür kâğıda bir bir,

ortada gam yüklü gönül,
çile yüklü şiir.
Belki bundan kaçıktır uykum.

bu gece benim gecem,
şarkıların dudağında tebessüm,
yürek yıkan türkülerde çile.
buğulu gözlerde sevda,
sıkıntılı yüreğimde,
ağrı veren korkum.

Oy Ver :