sardı benliğimi en ücra köşesini hüzünler..
yıpranmış bir filim şeridi gibi geçti
gözlerimin önünden eski günler
"hatırlıyormusun Papatyam...

"bir kır dönüşü"
seninle gülüyordu açmayan çiçekler bile,
seninle ötüşüyordu kanat çırpmasını
bilmeyen yavru kuşlar bile..

gülüyordu tabiat sen gülünce
açmıyordu nerğisler çiçeklerini
sen üzülünce....

açan çiçekler ,gülen bahar ve sen
esen rüzğar ,dökülen yapraklar,
kuruyan ağaç ve ben
işte Papatyam..
böyle iki ayrı mevsim.

bir tarafta gülüp,eylenen sen
bir tarafta rüzğara karışıp giden sesim
ne çıkar PAPATYAM
ne çıkar..

sen ırmaklar gibi çoş
saat başı çınla..
yalnız beni sar .ebediyen sar
PAPATYA renkli saçinla

Oy Ver :