Önce sessiz bir akşam iniltisiydi uzaktan duyulan
Sonra bir ufuk belirmişti adı yaslı olan dağdan

Bir ses geliyordu beni aşka emziren
Yeni bir tat geliyor beni hayata sevdiren

Duygularım hicranlara oluyordu teker teker tutsak
Düşünüyordum bu sevdadan nasıl sağlam çıksak

Sevginin ayak bastığı yer geliyordu kalbime
Bir masumluk çöküyordu ansız olan dizelerime

Saatler durmuş, mızrap geriye alınmış
Bir anda buralarda hayat bitti sanılmış

Her şey yerli yerinde kalplerde aşk, gökte ay
Ardından bu virane yer oldu bana aşk-ı saray

Çok dertliyim yakında olacağım bir mecnun
Böylelikle son şiirimin ilk dizesi olacak merhum

Son günlerde boş bir sokakta yürüdüm durdum
Boş sokakları bir ben dert diye içime koydum

İçimde ölmeyen sevdaları öldürdüler
Beni sarhoş meyhanelerine kadavra diye sürüdüler

Dünya oldukça biz varız dediler
Aşk dedikleri şeyi senelerden kürüdüler

Ben bir kere söylerim son sözümü
Sevemeyeceksen ver bana çilekeş gönlümü

Dudağımda bir şiirler kaldı bir de sigara
Düştüm ansızın aşkın beni soktuğu mapusa

Bir gün bende açılırsam sevdanın deryalarına
O gün ilk ahım düşer yorgun mısralarıma

Daha cansız yanıyor bugün ışıklar
Bu yüzden yuvalarına kanatlanıp gitti kuşlar

Nasıl başlasam bilmiyorum sözlerime
Eziyet etmekte istemiyorum dizelerime

Sendin bir serçe gibi balkonuma ummadık anda konan
Yine sendin geldiğin gibi çok uzaklara kaçan

Konuş konuş lafları bitmez şairlerin
Çünkü hiçbir zaman arkası tükenmek bitmez dertlerin?

Oy Ver :