ANNE...

ne acılar çektin bana,doğururken beni,
ne sancılar,ne bitmek tükenmek bilmeyen,
gecelere gizledin hüznünü kederini
tırnaklarınla kazıyarak,dudağını kanatırcasına,
mutlak bir acıyla getirdin beni dünyaya,
anlık bir zevk uğruna geldim belkide dünyaya,
bu sebebi olsada benim doğmama,
çektiğin sancılara değermiyim bilmiyorum

kaç geceleri,sabahladın,beni taşırken içinde
kaç kez ağladın ben doğmadan hasretime,
ve doğmadan kaç kez ayrıldık bilmiyorum.

nice umutları sığdırdın içindeki bana,
nice öpücükler kondurdun daha doğmadan yüzüme
nice ninnileri ezberledin,daha doğmadan uykularıma
cektiğin bunca sancıya,kapatsamda gözlerimi,
yine akarsın göz bebeklerimden icime
ve bunca acıları,benim için çektiğine,
hala ağlarım.

geceleri uyurken kaç yorgan serdin üstüne,
göğsüne yüzüne değil,
üşümeyeyim diye içindeki,bana
kaç kez gülmelerine engel oldum,
kaç kez irkilmelerine,yürümene,
nefes alış verişlerine kaç kez
içindeki ben rahat uyuyayım diye
o güzelim yüzüne kaç kez cizikler kırışıklıklar oldum,
kaç kez simsiyah saçlarına bembeyaz oldum.

kaç kez umutlarına ifade oldum,
yaşamda kackez kahramanın oldum
kaçkez ekmegini gözyaşıla ıslattın
kaçkez gözyaşın oldum göğsüne aktım.

tırnaklarınla kazıyarak sancını,doğurdun beni,
ki kaç kez uykularını bölmüştüm senin anne
bu acılar bana cekildi,senden eksilerek
buna değermiydim bilmiyorum,
bana değermiydi bilmiyorum anne...
ozan özdemir

Oy Ver :