BİR MEYDAN !

Uzak,dağın yamaçlarında bir meydan.
Kar çok,rakım 1600.
Bir kar var,
Bir de ben.

Kar yağmış,sis kaplı dağlara.
Çam yaprakları kristalleşmiş.
Kar üzerinde izler oluşmuş.
Kulakları uyuşturan;soğuk....

Tabiatla bütünleşmiş;ruhum,bedenim.
Biraz hüzün,biraz sevinç,biraz kayğı.
Ufuk çizgisine doğru bulut çökmüş.
Biraz stratüs,biraz kümülüs.

Uğultuyla karışık hayvan sesleri.
Araba sesi,rüzgar sesi.
Ölçülecek sıcaklık,basınç.
Hadi kalksana rasat gelmiş.

Uzaklar da gözüken uçak.
Sanki bir gelenim var.
İçimi sıcak bir sevinç sarmış.
İnişine,kalkışına bakılacak.

Beyhude bir salınım.
Bir iç çekiş.
Bir bakış.
Ürkek bir yolcu;mahcup,candan.

kar bir örtü olmuş;yamaçlarda,ovalarda.
Çocuklar büyük,güzeller çirkin olmuş.
Kurtlar,tilkiler,kuşlar,
Uzaklarda arkadaş,dost olmuş.
Benim ise salınır;kalbim ve ruhum.
Bir oyana!.bir buyana!....

İlkay COŞKUN ( Mühendis )
Bir Demet Şiir ve Gönül
Telimden Nameler adlı şiir
kitaplarının yazarı.

Oy Ver :