Gecelerin sessizliğinde,
Seni beklerim.
Bir gün çıkar gelirsin diye.
Sabaha kadar,
Uyumadığım geceler,
Hüsranla son bulur.
Her an kulağım,
Kapı zilinde olur,
Ama butona basan,
Senin parmağın olmaz.
Arada bir penceremde,
Dışarıyı süzerim,
Belki kapıdasındır diye.
Ama her seferinde,
Hüznüm katlanarak,
Dönerim yalnızlığıma,
Radyom hep yanı başımda,
Açık durur.
Bizim türkümüz başladığında,
Kulağım başka ses,
Duymaz olur.
Telefonum hep açık olur,
Belki yanlışlıkla da olsa,
Benim numaramı çevirirsin diye.
Belki beni hala unutmamışsındır diye.

Ümraniye, 2000

Oy Ver :