Anne,
Bana şafak yolla kuşluk vakitlerinden
Gül kokulu mendillerinde saklı duan olayım.
Ulu çınarların altından bir esinti yolla,
Rahat bir soluk da ben alayım.
İradem,hükümran putların elinde mahpus,
Turnaları da vurdular anne!
Uçmaz oldular gökyüzümde,
Şimdi kimden haber salayım?

Bıçağın sivrisinde,
Karanlığın çizgisinde,
Mavzerin mermisinde hayat...

Öyle bir hayatın sancısına dalmışım,
Heybem bomboş;
Toprak gönder bana,yağmur gönder
Rast makamının dingin kıvamında.
Betonlara gömmesinler beni,
Olmasın apartmanlar mezar taşım...


Bıçağın sivrisinde,
Karanlığın çizgisinde,
Mavzerin mermisinde hayat...

Söyle anne,
Daha ne kadar kalayım?

KEMAL ÇOPUROĞLU

Oy Ver :